การประชุมผู้นำฟอรัมหมู่เกาะแปซิฟิกซึ่งจัดโดยฟิจิเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ถือเป็นการประชุมครั้งแรกที่จัดขึ้นด้วยตนเองตั้งแต่ปี 2019 หลังจากช่วงเวลาที่ท้าทายเป็นพิเศษเป็นโอกาสสำหรับผู้นำในการเชื่อมโยงอีกครั้งและยอมรับยุทธศาสตร์ปี 2050 สำหรับทวีปบลูแปซิฟิก เอกสารนี้ให้พิมพ์เขียวสำหรับความร่วมมือที่ดีขึ้นในภูมิภาคในอีกสามทศวรรษข้างหน้า การประชุมผู้นำฟอรัมเป็นโอกาสที่สำคัญอย่างยิ่งสำหรับออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ในการกระชับความสัมพันธ์ให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้นและใช้ประโยชน์
จากการเป็นสมาชิกรัฐที่ไม่ใช่เกาะเพียงสองรัฐในตารางภูมิภาค
สิ่งนี้ชัดเจนยิ่งขึ้นในปีนี้ เนื่องจากฟอรัมไม่ได้จัดการสนทนาของพันธมิตรหลังฟอรัมแบบดั้งเดิม นี่หมายความว่าคู่เจรจา เช่น สหรัฐฯ และจีนไม่มีโอกาสอย่างเป็นทางการตามปกติในการพบปะผู้นำฟอรัมในซูวา แม้ว่ารองประธานาธิบดีคามาลา แฮร์ริสของสหรัฐฯ จะกล่าวถึงสมาชิก ฟอรัมแบบเสมือนจริงก็ตาม
นายกรัฐมนตรี Anthony Albanese ได้นำน้ำเสียงและทัศนคติของออสเตรเลียมาเปลี่ยนแปลงในที่ประชุม เขาได้รับความช่วยเหลือจากเวทีนโยบายที่รวมถึงการดำเนินการเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ตลอดจนการปรับปรุงแผนการเคลื่อนย้ายแรงงานของออสเตรเลียและโอกาสในการย้ายถิ่นฐานถาวรไปยังออสเตรเลียสำหรับชาวแปซิฟิก
บางทีอาจได้รับกำลังใจจากประสบการณ์ของเขา เมื่อถูกถามว่าอิทธิพลของจีนในมหาสมุทรแปซิฟิกอ่อนแอลงหรือไม่อัลบานีสตอบว่า “อิทธิพลของออสเตรเลีย ซึ่งในอดีตเป็นประเทศที่มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อภูมิภาคนี้ ได้รับการปรับปรุงโดยการประชุมครั้งนี้” แต่รัฐบาลออสเตรเลียควรระมัดระวังในการประเมินค่าอิทธิพลที่เพิ่มขึ้นสูงเกินไป ชาวอัลบานีสจะตระหนักในไม่ช้าว่ามีความแตกต่างที่สำคัญระหว่างการมีอยู่และอิทธิพล จะใช้เวลามากกว่าสองสามวันในซูวาเพื่อบรรลุสิ่งหลัง
ในขณะที่รัฐบาลอัลบานีสยังคงตั้งหลักได้ แต่พันธกรณีที่มีต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศนั้นยังไม่มีความทะเยอทะยานเพียงพอและถูกบั่นทอนด้วยแผนการที่จะอนุมัติโครงการถ่านหินและก๊าซเพิ่มเติม
ด้วยตระหนักถึงความจำเป็นในการสร้างเอกภาพอีกครั้งหลังจากผ่านไปไม่กี่ปีที่ท้าทาย การประชุมนี้ไม่ได้ออกแบบมาเพื่อกดดันออสเตรเลียหรือประเทศสมาชิกอื่น ๆ ให้หนักเกินไป แต่แรงกดดันต่อออสเตรเลียจะยังคงอยู่
นายกรัฐมนตรีนิวซีแลนด์ จาซินดา อาร์เดิร์น ดำรงตำแหน่งมาตั้งแต่ปี
2560 เป็นที่คุ้นหน้าคุ้นตาในการประชุมฟอรัม แต่ในขณะที่ Ardern และรัฐมนตรีต่างประเทศของเธอ Nanaia Mahuta ได้เดินทางอย่างกว้างขวางไปยังส่วนอื่น ๆ ของโลกในช่วงปีที่ผ่านมา การปรากฏตัวของพวกเขาในมหาสมุทรแปซิฟิกนั้นค่อนข้างเบาบาง แม้ว่าการประชุมจะเป็นโอกาสที่พวกเขาจะได้เชื่อมต่อกันอีกครั้งในมหาสมุทรแปซิฟิก แต่ก็ไม่มีข้อบ่งชี้ใดที่พวกเขาตั้งใจที่จะสร้างแรงผลักดันดังกล่าวโดยการเพิ่มการมีส่วนร่วมกับภูมิภาค
อาร์เดิร์นอาจค้นพบว่าคำพูดติดปากของเธอเกี่ยวกับนิวซีแลนด์ ” การอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิก ” ไม่เหมาะกับการแสดงร่างกาย และการปรากฏตัวทางร่างกายก็ไม่ตรงกับความสัมพันธ์ที่แท้จริง
อันที่จริง ในช่วงสัปดาห์ผู้นำฟอรัม มีหลายโอกาสที่ Ardern และ Albanese (หรืออย่างน้อยที่สุด Mahuta และรัฐมนตรีต่างประเทศออสเตรเลีย Penny Wong) ควรจะปรากฏตัวเพื่อรับฟังและเรียนรู้เกี่ยวกับมุมมองของแปซิฟิกเกี่ยวกับประเด็นสำคัญระดับภูมิภาค เช่น การลงนามครั้งประวัติศาสตร์ของ ข้อตกลงเกี่ยวกับพรมแดนทางทะเลระหว่างฟิจิและหมู่เกาะโซโลมอน
ช่องว่างในพันธมิตรทรานส์แทสมัน
ฟอรัมดังกล่าวยังเน้นย้ำถึงช่องว่างที่กว้างขึ้นในพันธมิตรทรานส์แทสมัน ข้อเสนอของรัฐบาลอัลบานีสเกี่ยวกับแนวทางนโยบายแปซิฟิกของออสเตรเลียนั้นตรงกันข้ามกับการที่รัฐบาลอาร์เดิร์นขาดนโยบายที่เป็นรูปธรรม รัฐบาลอาร์เดิร์นจะต้องแก้ไขปัญหานี้หากต้องการยังคงเป็นพันธมิตรที่น่าเชื่อถือในมหาสมุทรแปซิฟิก – และเป็นพันธมิตรที่น่าเชื่อถือของออสเตรเลีย
ในฐานะสมาชิกฟอรัมเพียงกลุ่มเดียวที่เป็นส่วนหนึ่งของความคิดริเริ่มนี้ ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์จึงมีบทบาทสำคัญในการสร้างความมั่นใจในความมุ่งมั่นที่จะ “เป็นศูนย์กลางของฟอรัม” ในทางปฏิบัติ ในตัวอย่างแรก พวกเขาควรถามคำถามยากๆว่าเหตุใดความคิดริเริ่มจึงทำขึ้นเพื่อมากกว่าเพื่อแปซิฟิก และดำเนินการนอกกลไกที่มีอยู่ของฟอรัมสำหรับการประสานงานของพันธมิตร
พร้อมกันนี้ จีนมีแนวโน้มที่จะแสวงหาการสนับสนุนด้านความมั่นคงในภูมิภาคและสนธิสัญญาทางเศรษฐกิจต่อไปทำให้เกิดแรงกดดันมากขึ้นต่อลัทธิภูมิภาคแปซิฟิก
พันธมิตรอัลบานีส-อาร์เดิร์นสามารถมีบทบาทสำคัญในการอำนวยความสะดวกในภูมิภาคแปซิฟิกที่นำโดยแปซิฟิกและทำงานร่วมกับรัฐในแปซิฟิกเพื่อไกล่เกลี่ยผลประโยชน์ของพันธมิตรภายนอก ไม่กี่เดือนข้างหน้าจะบอกเราว่าพวกเขารับรู้และใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้หรือไม่
แนะนำ ufaslot888g
